Намайг аваач!

Нулимс нүдийг бүрхэн хацар даган урсана
Нүд уруулын хооронд гашуун зам татуулан урсана
Сэтгэлд айдас бүрхэн зүрх даган өвдөнө
Сэрүүн унтаагийн хооронд гашуун бодол хөвөрнө
Ээлжилж гарсан нар сар эргэх дэлхийг элээв үү
Ээлжилж зовоосон охин үрс нь ээжийнхээ сэтгэлийг элээв үү
Гэрэл сүүдэр ээлжлэн ээлжлэн цаг хугацааг элээв үү
Гадаа гэрт ээлжлэн ээлжлэн ганцхан ээжээ зовоов уу
Нулимс минь асгараад нууж чадахааргүй урсаа намайг
Холын хол цэнхэр тэнгэр хайрлан энэрч чадахгүй ээ гэв үү
Нүдэн дэх айдасаа нууж чадахааргүй өвдөө ээжийг минь
Хатуугаас хатуу хорвоо дэлхий сар жилээр даахгүй ээ гэв үү
Хайраар тань бялхаж, хамгаас жаргалтай яваа охин тань
Хорвоогийн хатуу чангад өвдөг сөхрөн цурхирахийг үл хүснэ
Өвдөж шаналсан ч тэвчих болохоор ээжийг минь орхиоч
Өөр хэниийг ч биш ганцхан намайг өвтгөөч
Холгож хорссон ч би тэвчих болохоор
Холдож одсон ч харамсахгүй болохоор
Хэнийг ч биш намайг аваач!

 Н.Оюун эрдэнэ 2014.05.25