Тэр өдөр онгоцонд суухад
Тэн хагас нь залуус байлаа
Тэднийг хараад өр минь өвдөж
Тэнхээ мэдэн орилмоор санагдлаа
Энхийн дайнд ялагдал хүлээж
Эрүүл биеээн тушааж яваа
Цуваа олон залуусыг хараад
Цурхирахгүй байж чадсангүй ээ дотроо
Цэнхэр өнгөөр хувцас жигдрэн
Цэлгэр нутгаан орхио залуус
Цэцэрлэгийн жоохоон хүү адил
Цэнгэл дүүрэн суугаа харагдана
Циркийн жүжигчин шиг ярьдаг бол
Цэргийн ахмад шиг хамаандалдаг бол
Онгоцны ахмадыг оролсон бол
Оройд нь ортол яримаар л байлаа
Хөөрхөн бөндгөр хүүгээсээ асуу
Хөөстэй чихрээр аавыгаан солиод
Хэдэн жил ч биш хором холдохыг
Хэрхэвч тэд зөвшөөрөхгүй байсандаа гэж
Эмгэн буурал ээжээсээн асуу гэж
Ээрүүл, ээзгийг гоёлоор солиод
Эрх үрээн хамераар харахыг
Эгээ нэг хүсэхгүй байсандаа гэж
Нутгын сайхан залуусаан харамлаж
Нуугдаж дотроон уйлж суулаа
Шоглож үснээс минь хэн татахын?
Шохоорхож намайг хэн ширтэхийн?
Хараа хүрэмгүй аглаг талаан
Халуу дүүгсэн төрсөн гэрээн
Хангайн согоо шиг охид биднээ
Хайраар дутаах нь юуны учир вэ?
Сүрлэн шаахай вагон дүүрээд
Сүрэг сүргээр залуус захлахад
Ойд төөрсөн өнчин янзага шиг
Охид бид чинь хаашаа одох вэ?
Авдар сандайлсан аавын хүүдийг
Алс нутагт цөлж орхиод
Түшээ ноён таны суудал
Тийм зөөлхөн үлдээ бол уу?
Төр эзэгнэсэн харчуул та нарт
Түмэн охины өнчин зүрх
Туг тахиж суудал ахихад чинь
Тийм ихээр хэрэг болоо юу?
2010.06.27
Cheongju, South Korea
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment