Үүрд баяртай.

Хэлэхийг хүсэх үг ч үлдсэнгүй
Харахыг хүсэх сэтгэл ч үлдсэнгүй
Эргэж хэзээ ч харахгүй
Эндээс би үүрд явлаа
Зугатаж явсан чиний бие
Зугатаж холдсон миний сэтгэл
Сэтгэлгүй бие, биегүй сэтгэл
Салахаас өөрцгүй бидний амьдрал
Учран жаргахыг чамаас хүсэхгүй
Уулзан суухыг ахин хүсэхгүй
Хэзээ ч эргэж ирэхгүйгээр
Хажуухнаас чинь би холдон явлаа
Аргадаж дуусахгүй чиний сэтгэл
Ахиж хиртэхгүй миний бие
Хиртэй сэтгэл, хайртай бие
Хэзээ ч нийлэхгүй бидний амьдрал
Би явлаа баяртай
Бэтгэртлээн битгий санаарай намайг
Хэзээ ч эргэж ирэхгүй болохоор
Хэлж нэрийг минь ч бүү дурсаарай

2010.12.23
Cheongju, South Korea

...

...
Зав гээчийн залууг замын хугасад гээчихээд
Залхуу, нойр хоёроон үдшийн хугасад даатгачихаад
Замд таарах залуугийн халуун нүдийг өвөртөлчихөөд
Залуу халуун насаа номын хуудастай цуг эргүүлчихсээн
Өндөр өсгийтэй гутлаан тоосонд даруулж орхичихоод
Өнөөх ганган түрийвчээн тураалын зэрэгт оруулчихаад
Өдөр цагтай уралдаж өлсгөлөн тархиан хооллоод
Өөр зав гаргасангүй ээ, өөрөөн тэгээд бодож сууна
Амьдрал гэдэг юу юм бэ, ажиллахын нэр мөн юм уу
Ажил гээчийн уналганд халаагүй явах морь юм уу эсүүл
Уулгамч гээчийн тэмцэл дунд ухаан бодлоон уралдуулж
Уут дүүрэн мөнгийг урьтаж олох жүжиг юм уу
Ажиллах гэдэг юу юм бэ, амьдрахын нэр мөн юм уу
Амьдрал гээчийн тогоонд ялзартал буцлах цогцос мөн үү
Зуун зуун жил зураг шиг өнгөрөөд одохын хооронд
Зурвасхан энэ мөчид ч ажиллаж өнгөрөөх нь зөв ч юм уу
Нүднээс унасан нулимс газарч уналгүй шингэхийн зуур
Нууцхан гунисан сэтгэл мандах нарнаар сарнихын хооронд
Зав гээчийн залууг замын хугасад өвөртөлчихөөд
Залуу халуун сэтгэлээр тэдний дунд зугаацана аа

2010.09.27
Улаанбаатар хот.

Зуны үдэш

Салхи, сэрүүхэн сэвэлзэх салхи
Сэтгэлийн минь гүнд гуниг хөврүүлэх шиг
Хөгжим, аялгуулан эгшиглэх хөгжим
Хоосорч үлдсэн сэтгэлийг минь хөглөх шиг
Уйтай үдшийг надад бэлэглэн
Урьдийн бүхнийг сэтгэлд шивнэх шиг
Сайхан тэр хайрын дурсамж бүхэн
Сэтгэлд минь ийм тодхон байхад
Хажууд минь яагаад, дэргэд минь яагаад
Хонгор минь чи минь байхгүй байна вэ?
Дуусашгүй хуудастай хайрын ном
Дэлгэж надад уншуулж орхичихоод
Хааж орхилгүй, хурааж тавилгүй
Хаашаа чи минь явж одов оо
Намуухан үдшийн энэ саран
Надаас улам улам холдон одоход
Мартаж үл зүрхлэм чиний хайр
Маргаашийн нарнаар эргээд ирэх юм шиг
Гялсхийн харвах тэр одонд
Гомдол, гунигаан дайж явуулчихаад
Хэзээ ч уучлахгүй сэтгэлээн би гээчихээд
Хурдхан чамдаан очмоор ч юм шиг
Шиврэн шиврэх борооны энэ дусалтай цуг
Шөнөөр чамдаан уусан цэнгэмээр
Нарны эзгүйд догдолж хулжсан нойр
Намайг чамтай минь учруулах шиг
Зуны үдшийн гайхам энэ орой
Зүрхэнд минь уйтай хөг эгшиглүүлэх шиг...

2010.06.04
Улаанбаатар хот.

Чамайг санана

Хайрлаж шивнэсэн үг чинь
Замхарч арилаагүй байхад
Халамцаж согтсон сэтгэл минь
Зэрэглээ харуулдан гунисаар

Гуниж уйлах шиг саарал үүлнээс
Дусал дуслаар бороо шиврэхэд
Гуниг дүүрэн уйтай нүднээс минь
Бодол бодлоор нулимс дусласаар

Үүрээр мандсан нарнаас өөр
Илч мэдрээгүй өөрийгөөн би
Үйлгүй үдшийн салхийг ч
Илбээд өнгөрөхийг зөвшөөрсөнгүй

Циркийн олс шиг амьдралын гүүрээр
Тэнцэн ядан ганцаар гэлдрэхдээ
Цэнгэл, жаргалын дүүжин гүүрээр
Тэнэж одсон чамайгаа санана

2010.06.28
Улаанбаатар хот.

Үүл

Тэнгэр шиг хоосон сэтгэлийн минь
Тэртээ нэг үзүүрт чи үүл болон хөвнө
Заримдаа тэр үүл аадар буулган нулимс урсгана
Заримдаа салхи босгон хуй тавина
Өдөр хоног ээлжлэн урслаа ч
Өөр нэг нь сэтгэлд бодол хургасангүй
Газар дэлхий эргэн эргэлээ ч
Ганцхан тэр үүл тэндээ л үүрд үлдэнэ


2010.05.10
Улаанбаатар хот.

Санаж байна би....

Санаж байна маш их санаж байна
Сархадын исгэлэнд сэтгэл минь дарвихад
Салхины исгэрээнд дууг чинь сонсож
Сарны гэрэлд чамайгаан харах шиг
Хөнгөн хөгжмийн намуухан эгшигт
Хөл минь биш сэтгэл минь хийсч
Дуслах нулимс урсах гунигтай цуг
Дүр чинь сэтгэлд минь танц эргэх шиг
Маш их санаж байна би санаж байна
Маргааш ч чи минь байхгүй гэхээр
Сэрээд мартах зүүд бишийг мэдэрч
Сэтгэл минь хоосорч зүрх минь зүсэгдэх шиг
Санаж байна би....

2010.02.28
Улаанбаатар хот.

Сэтгэлд хөвөрсөн гуниг

Урсан долгилох мөрөн чи хаашаа зүглэнэ вэ?
Уйтгар гунигийг минь хамт аваад яваач
Ээжийн минь аягатай цайнд дусал болон ороод
Эрх охиных нь гунигийг хуваан тайтгаруулаач

Сэрүүн салхи чи аль зүг рүү явна вэ?
Сэтгэлд хургасан гунигийг минь хамт аван одооч
Найзын минь дотно үг яг одоо надад хэрэгтэй байгааг
Нэгхэн үгээр ч хамаагүй тэрэнд минь шивнээд өгөөч

Шиврэн орох борооны дусал чи хааш нь шингэнэ вэ?
Шархалж үлдсэн сэтгэлийг минь угаан одооч
Аавын минь хундагатай дарсанд дусал болон ороод
Амьдралын гашуунд хөл алдан согтоог минь дуулгаач

Урсан асгарах гомдлоон хөврүүлэн
Уйлж очоод тэдэндээн эрхэлмээр
Сэмжирч хөвөрсөн гунигаан аргадуулахаар
Сайхан тэдэндээн гүйгээд л очмоор

2010.04.17
Улаанбаатар хот.

Захианы хэсгээс

Сайн сууж байгаарай!
Залуу насаан номын хуудастай цуг эргүүлж суугаа андууд минь ээ
Зүүдлээд сэрэх зуур мартагдах зовлонг зовлонд үл тоон
Зуурдхан үзээд өнгөрөх жаргалыг жаргалд үл бодон
Зурж биш зорьж гаргасан замаар минь
Зулаа зулаагаан гишгэн явж гэртээн хурдан хариарай!
Зөвхөн өнөөдрийг ч бас маргаашийг ч бус
Зуун зуун өдрийг хамтдаан элээх
Зулзган бага насны минь зураг шиг сайхан андууд минь ээ
Сайн сууцгааж байгаарай!

Оюука нь.

2009.08.26
Cheongju, South Korea

Үеийн бүсгүйчүүлийнхээ өмнөөс хаа сайгүй тэнэж одсон харчуул та нарт

Бороотой үдшийн шавхаатай гудмаар
Бараатай замын хажуухнаар ирмэглэн алхалахдаан
Зүсэн зүйлийн сүүдэр бүхнээс би айхаан больсоон
Зүрх тэгтлээн бөнжигнөхөөн ч бас байсан

Минчийтэл улаасан гурван хуруугаа торноос салгахдаа
Монгол эрийн бахим гарыг үгүйлдэгээн ч байсан
Эвдэрч унасан модон сандалтай цуг
Эрхий хуруугаан хадаж орхичихоод ч орилохгүй болсон

Хүйт даасан хөнжилд шургалан орохдоо
Хаяж одсон харчуул та нарыг хаяадаа ч боддоггүй
Хатаж муудсан талх хоолыг хөргөгчнөөс гаргахдаа
Хамт хооллоогүйн чинь төлөө бухимдахаан ч больсон хаясан

Хаяадаа нэг эхнэртэй залуутай пиво уучихаад
Харих замдаан согтуу зоригийг тас сугавчилчихаад
Харамлаж хардахаан ч ойлгоогүй суугаа таануусыг бодож
Ход ход хөхөрсөөр харанхуй гэрт ганцаар ордог.

Хаа сайгүй тэнэж одсон
Харчуул та нарт бухимдахаан больж
Хацар гоо үеийн бүсгүйчүүл хэд хэдээрээн нийлж цуглаад
Хорвоог доргитол инээдээр булан наргиж цэнгэдэг ээ

2009.07.23
Cheongju, South Korea

Анир чимээгүйд дусалсан нулимс

Хоосорч үлдсэн сэтгэлд гунигийн лаа ноцож
Хөлдөж хоцорсон зүрхэнд халуун дуслаан унагалаа
Гуниг асгарсан хөгжмийн эгшигт уясахдаан
Горхилж урсах нулимсаан дийлсэнгүй мэгшлээ

Хэнийг ч хайрлахгүй хөлдүү сэтгэлдээн гоморхож
Хайрын ялгуухан эгшиглэнг хачин ихээр хүслээ
Хэнээр ч хайрлуулахыг хүсээгүй бардам сэтгэлээн зүхэж
Хатуурхаж омгорхсон хүйтэн үгсээн бодлоо

Аянга буулган сэтгэлийг минь ниргэсэн аялгуу
Анир чимээгүйд нулимс болон дусаллаа
Үүлгүй тэнгэрээс гэнэт асгарсан нулимс
Үдшийн бүрүйд гуниг болон замхарлаа

2009.07.20
Cheongju, South Korea

Эмзэг эрхтэн

Уг нь би их эмзэгхээн
Уруул хүрэх төдийд л гялтайчихдаг
Сайхан хүүхнүүд бол намайг андахгүй ээ
Санаа тавьж намайг дандаан гялаалгаж байдаг
Үзүүрийнх нь бяцхаан хэсгийг
Үсдэж татаад байлгүй үргэлжлүүлэн энхрийлж байдаг
Бяцхан бацаанууд бол нэмэргүй ээ
Буруу зөвгүй сугсчиж хаяад намайг дандаан гэмтээдэг
Ээ дээ ээж нар бол бүр аюул
Эрхлүүлнэ гэж ердөө ч байхгүй
Жоохон сахилгагүйтэх төдийд л
Жоотуу хүрзээр намайг гусаад хаядаг
Уг нь би их эмзэгхээн
Уул нэрийг минь хумс ингэдэг юм аа.


2009.07.22
Улаанбаатар хот.

Нэгэн муужгайн түүх

Гадаад далайн эрэгт гангарч ирсэн муужгай
Гудамжны гуталт мууртай гэр бүл болж
Хөл нийлэн алхсаар хөлгүй далайн эрэгт
Хөсрийн элсэнд хумсаан шигтгэн амьдрах болжээ

Хулгана зурам нугаслан хээр өссөн муужгай
Хаяа нэг хатаж үхсэн загасахнаар хооллоно.
Ээж ааваан айлгаж эрхэлж өссөн муужгай
Эр муужгайн гутлыг хүртэл маажна.

Удтал бодсоны эцэст уйтгарт амьдралаан зүхэж
Уугуул нутагтаан очихыг хүсэвч
Урд хойноосоон зүүгдсэн
Улаан нялзрай зулзагануудаан өрөвдөнө

Хаа нэгтээ таарах нутгийн муужгайн сургаар
Хатааж борцолсон хулгана зурам хүртэж
Хөлсөөн гартал таанцалж
Хөрст дэлхийд хөрвөөнө хөөрхий тэр муужгай

Ургамал зулгаан, гашуун ус долойж
Урд хормойгоор хойд хормойгоон нөхсөөр
Хорвоогийн хоног өдрийг
Хорогдож үл барагдам хором хоромоор туулна.

2009.07.27
Cheongju, South Korea

Амьдрал чи надаас юу хүснэ вэ

Алхам бүртээн би салаа замын уулзвар дээр
Асах гэрлэн дохиог хүлээн хүлээн зогсдог
Арайхийн гатлан алхаж байтал
Ахиад л гэрлэн дохио гялс хийдэг

Буцаж болдоггүй тэр олон салаа замаар
Буруу зөв гишгэлсээр л бэдэрсээр
Эцэс төгсгөлгүй тэр замаар
Эхээс төрснөөсөөн хойш мөлхөлсөөр л

Гар өргөн ганц машинд сууж үзсээн
Ганцхан хором яваад л тэрний дугуй элэгдсэн
Гарцаагүй хурдхан явах галт тэргийг хайж үзсээн
Ганцхан буудал явуулаад л намайг амбаардаад буулгасан

Дуунаас хурдан онгоц би олж чадах ч
Дутаасан бүхнийг чинь би олж чадахгүй болохоор
Хүсэхэд хясах бүхэнд чинь би хорсохгүйгээр
Хүссэн замаар чинь л би гэлдэрнэ ээ.

Амьдрал чи надаас хүссэн бүхнээн
Алгын чинээхэн зүрхийг минь ч адаг сүүлд нь
Авах бүхнээн авч одох болохоор
Аргадаж чамайг гуйхгүй ээ

Мурийлгаж зурсан зам дээгүүр чинь би
Маргааш ч гэсэн алхах л болно
Махийлгаж тавьсан тэвэн дээр чинь би
Махан хөлөөрөөн ч хамаагүй гишгээд л гарна

Гэгээтэй өдрийн дардан замаар
Гэгэлгэн дуутай би алхаад л гарна
Гэрэлтэй гэрэлгүй ч зорьсон зүгтээн
Гэлдрээд, гүйгээд инээгээд л очно.

2009.07.29
Cheongju, South Korea

Зогс, бүү урсга!

Гал урсдаг уу?
Урсаж байгаа шингэнд гал өгөөд үз
Сэтгэл урсдаг уу?
Тэмүүлж байгаа сэтгэлд зам зураад үз
Бороо урсдаг уу?
Агаар гээчийг алаг дэлхий мэтээр төсөөлөөд үз
Орон зай урсдаг уу?
Цаг хугацааг хурдаар туулж байна гэж төсөөлөөд үз

Урсдаггүй юм гэж байдаггүй
Урсгадаггүй баринтаг л гэж байдаг

Үндэстэн угсаатан урсдаг уу?
Эмс охид нь эрлийз цус эргэлдүүлбэл
Эргүүлэгт орсон мэт хурдан урсана
Хүн ард урсдаг уу?
Амиа бодон арилж байгаа нь
Ард нь үлдэж байгаагаас илүү бол урсана
Эх орон урсдаг уу?
Төрж байгаа нялхаст нь
Түм буман эрлийз байвал урсана
Загас урсдаг уу?
Зам зуур нь хаягдал бохир урсаад орвол
Зүгээр л дээш харж хэвтээд л урсчихна.
Эрдэнэс урсдаг уу?
Хилийн зураас дээр
Хэлтэрхий эрдэнэс олондоод ирвэл урсаж байгаагийнх

Урсдаггүй юм гэж байдаггүй
Урсгадаггүй баринтаг л гэж байдаг

Зогс, бүү урсга!

Oyuka 2009.06.04

Хэлэмгий доломгой хоёр луйварчин

Эртээ урьдийн цагт биш юм гэнэ
Энэ төрийн энх цагт юм гэнэ ээ
Хэлэмгий доломгой хоёр луйварчин
Хаан төрийн сэнтийг булаалдаж гэнэ
Хаанаас нь ч харсан хагарталаа баяжсан
Хаалгач байсан хоёр юм гэнэ ээ
Жижиг жижгээс луйвараан эхэлж
Жинхэнэ алдартан шиг төрхөөн хувиргаж гэнэ
Жижиг хорчгороос жинхэнэ бөмбөөлэй,
Том атигараас тонтгор түнтээлэй болтлоон баяжиж гэнэ
Ухаан гайгүй өөрийн дайснаан
Улс орон алгасаж цөллөгөнд явуулчихаад
Олон олон ядуу ардаа
Орон гэргүй тэнүүлч болгочихоод
Эрээн булчирхайгаан цочтол
Эрээ цээргүй цалчицгааж байна гэнэ
Би бол намбар one чи бол намхан бор
Бид бол жинхэнэ хонх чи бол хуурамч лонх
Өлсгөлөн ядуу ардынхаа
Өрх татах оосор бүчээр нь
Хоолой хоолойгоо ээлжилж боолцон
Хорин тэнэгийг дагуулан намирна
Өлөн зэлмүүн түмэн олны
Өл залгах боов боорцогоор нь
Өөд өөдөөсөөн чулуу нүүлгэлцэж
Өрх гэрийг үймээнд хутгана
Болдогсон бол та хоёрыг
Бор олсоор хүлж орхиод
Боолийн нийгмээс улсаан гаргаж
Бохир заваанаас төрөөн салгахымсан.

2009.05.13
Улаанбаатар хот.

Шинийн нэгэнд ганцаараа алхлах өвөө

Хуучирч гандсан торгон дээл өшиглөн
Хөмсөг зангидан алхах энэ өвөө хаачих юм бол
Хөгшин буурал энэ өвөө яаран золгох хэн нэг нь
Хөрст энэ дэлхийн шороон дээр нь байгаа юм бол уу

Буурал энэ өвөөг түшиж алхах үр ач нь
Будант энэ хорвоогийн хаана нь байгаам бол
Майга буурал самган нь хаачаа юм бол
Майдар бурханы гэгээн дүртэй золгохоор одоо юм бол уу

Бурхан шиг амирлангуй дүрээн гээн
Будаг сараалсан юм шиг үрчлээтэж гандсан энэ өвөө
Бурхадын оронд залж одогсдоон дурсан
Бухимдаж гансрахдаан хөмсгөөн зангидаа юм бол уу

Нүүрэнд нь тогтсон үрчлээснээс тэр уурлаж байгаа мэт
Нүгэлт энэ орчлонд бухимдаж яваа мэт
Хорвоогийн нарыг харах бүртээн ярвайсан мэт
Хорин хэдхэн насандаан хагацал үзсэн мэт

Цаг хугацааг эргүүлж болдогсон бол
Цаг ямагт инээмсэглэж халуун дулааныг өөрөөсөөн цацруул гэж
Цаглашгүй их хайрыг өөрт тань нар болгон бэлэглэхсэн
Цаанах тэр өдөр та цангинасан инээд хөөрөөр бялхан

Зурсан юм шиг нүд дүүрэн үрчлээстэж
Зуун зуун өдрийг үр ачтайгаан, үеийн олонтойгоон
Бараан тор барин гундсан дээл өмсөлгүй
Баатар хотын гудамжаар олуулаан алхах байсан биз

Хэлж үл мэдэх, тааж ч үл мэдэх энэ орчлонд
Хөөрхий дөө энэ өвөө хэзээ нэгэн цагт
Хөрст дэлхийг эргүүлэм ааг бярыг багтаан ядаж
Хөөрхөн хонгор түүнтэйгээн цаг хугацааг туучсан ч юм билүү

Шинийн нэгэнд ганцаараан алхлах энэ өвөө
Ширлэгдэж гундсан царайгаараан амьдралыг тахлаа ч юм билүү
Шийтгэл ял биш амьдын шагнал болгож
Шинийн нэгний өглөө ганцааранг нь алхуулаа ч юм бил үү

Хэлж үл мэдэх, тааж ч үл мэдэх энэ орчлонд
Хэтэрхий олныг би эргэцүүлээ ч юм бол уу?

2009.02.26
Улаанбаатар хот.

Юу гэж юу юм бэ?

Үг гэж юу юм бэ
Ам хэлний хооронд бүжиглэж гарсан хий
Атирч буржийсан тархины хийлж гаргасан авиа
Агаараар зам хийж чихэнд орсон долгион
Алаг зүрхэнд биш атигар тархинд шигдэх зураас

Үнэн гэж юу юм бэ
Үүр шөнийн хооронд жүжиглэж өнгөрсөн үйл
Үдэж буцаасан хорвоод хийж өнгөрөөсөн үйлдэл
Үйлийн үргүй харсан бас сонссон мэдрэмж
Үзээд өнгөрүүлсэн хорвоод үлдэж хоцорсон мөр

Нойр гэж юу вэ?

Зовхины үрчлээс тэнийж, зүүдний хөшиг болох эгшин
Зуурдын үхэлд автаж, орчлонг умартах агшин
Цаг хугацааны ашиглагддаггүй тал нь
Цэнгэл зовлонг амсахгүйгээр мэдрэх завшаан

Юу гэж юу юм бэ?

Борхон зүрх нь догдолсон бүсгүйн мөрөөдөл
Борхон юу нь догдолсон залуу эрийн зугаацал
Будагтай чимэгтэй бүсгүйн бурхан биеийн нахилзал.
Будагтай өнгөтэй орчлонгийн өнгөгүй өнгийн шилжилцэл

Цаг хугацаа гэж юу вэ?

Урсаж, урагдаж, элэгдэх үйл
Ургаж, урагшилж, давших үзэгдэл
Умайнаас авс хүртлэх зам
Унтаж сэрэхийн орчил

2008.12.08
Улаанбаатар хот.

Хайрын хагацал

Харц харцандаан хайлан ууссан халуун өдрүүд алслан одохуйяа
Хорсгож үлдээсэн хүйтэн мөр чинь сэтгэл зүрхийг минь цэвтэн цэвтүүлсээр
Бие биендээн уусан цэнгэсэн хөлсөн дусал хатан арилахуйяа
Бөнжигнөн дуслах нулимсан хэлхээ бодлыг минь даган урсан урссаар

Болоод өнгөрсөн бүхний хойноос шүүр бариад мөрийг нь арилгамаар
Бодлогоширч гунигласан сэтгэлийн хойноос хайр даллаж бүхнийг мартмаар
Чамд гэж хадгалсан ариухан бүхнийг гээж хаяаад зугаацаж цэнгэмээр
Чамайг хайрласан хайрын сэтгэлийг хийсгэж хаяад янагшин дотносмоор

Чивчиртэл хөвчилж, чинэртэл татсан тэр суманд чинь бамбай болсон миний сэтгэл
Чимээгүйхэн ёолон ёолж дотроон өмөрсөөр
Чиний дүр эсгэж, дулимагхан шивнэсэн худал үгс миний чихнээ
Чаг чаг хийх цагийн зүүний эргэлт бүхнээр хангинаж янгинасаар

Халуун үгтэй хайрын захианууд чинь нүдэнд эрээлжилхэд
Харууслын шуурга нүд нүүргүй зэхүүнээр үлээсээр
Харгис хэрцгий сэтгэлийн чинь мананд автан гуниглахад
Хагацлын нулимс өнчин дэрэн дээр под под хийсээр...

2007.12.02
Cheongju, South Korea

Гунихарч битгий суу даа

Хонгор найз минь би харж байна аа
Энэ дэлхий чамд хатуухан байгааг
Энд бас тэнд нэг нь чамайг гомдоож байгааг
Гуниж бас гомдоэ суугааг чинь би мэдэрч байна аа
Гэвч анд минь найздаан итгэ
Нүдэнд чинь хурсан нулимс
Зүрхэнд чинь шингэсэн гунигийг хөөж
Цэнхэр тэнгэр, цэлмэг нар ирнэ гэдэгт итгэ
Шиврэн орсон борооны дараа
Шижир наран туяардаг шиг
Зоргоороо асгарсан нулимсны чинь дараа
Золбоотой алхах өдөр заавал ирнэ ээ
Яг одоо чамд минь энэ дэлхий мөс шиг санагдаж
Ядарч бас зүдэрч явааг найз нь мэдэрч байна аа
Гэхдээн бидний үерхэлд тэр мөс өчүүхэн ч гэсэн гэсэж
Гэртээн очих үед бидний хүсэл биелсэн байх болно оо
Ирээдүйд зөвхөн гэрэл гэгээ л байдаг
Ингэж найз нь итгэл төгс хэлж чадна аа
Шиврэн орсон борооны дараа
Шижир наран туяардаг шиг
Зоргоороо асгарсан нулимсны чинь дараа
Золбоотой алхах өдөр заавал ирнэ ээ
Гунихарч битгий суу даа анд минь ...

2004.05.06
Cheongju, South Korea

Бантан

Шал дэмий уусым
Шартаж үхэх нь ээ яахав?
Алтан медалтай бантан
Алга эргүүлээд хийчихээр
Ээжийн охин аавын хүү
Энүүхэн ойр байна уу гэж?
Толгой өвдөөд дэмийрэх нь
Тогтож ядаад солиорох нь
Архи чамайг яаая даа би
Аманд орохдоон яаж оров
Ай одоо яаж байна
Ахиад нэг ч амсахгүй гэхлээр
Анд нөхөд минь зэмлэх байлгүй
Ай одоо бантан л байвал
Арга чарга нь олдох гээд л байна.

2007.12.25
Cheongju, South Korea

Би Vimo-чин

Монголын анхны SNS site болох http://vimomn.net -д зориулав.


Би Vimo-чин

Ажилдаан ирмэгцээн би Vimo-гоон нээгээд суудаг аа
Ахан дүүсээн санагалзахдаан андаан эрэн тэмүүлдэг ээ
Алгын чинээхэн газар тэмдэглэл болгож бичээд
Анд найз нартайгаан би зовлон жаргалаан хэлэлцдэг ээ

Ээжрүүгээн өвдчихлөө гэж утасдаж би зүрхэлдэггүй ээ
Эвий минь дээ өвдчихөж гэж энд хэн ч намайг аргаддаггүй
Хал үзэж шаналахдаан Vimo-гоон тэврээд цурхирдаг аа
Хатуу чанга үгээр хариу найз нар минь чимхдэг ээ

Аз жаргалтай мөчөөн аавдаан утсаар хэлдэг ч
Агшин хором өнгөрөхөд харилцуур тасран оддог
Баярлаж дэвхцсэн эрчээрээ тэмдэглэл бичээд шүршдэг
Бахархаж анд нөхөд минь халуун үгээр тэвэрдэг ээ

Хүний нутгийн залууд харцаан би унагаагүй ээ
Хүйтэн хөр чулуунд нь нулимсаан би дусаагаагүй
Холын хол суугаа андынхаан зургийг харж
Баяр гунигийн нулимсаа Vimo-гийнхоо л ард арчдаг аа

2007.12.28
Cheongju, South Korea.

Хайртай найздаа...

Өөрийнхөөн зайг дурсамж болгон үлдээчихээд
Өнгөцхөн үзэгдэх төдий сэтгэлийг минь зогоочихоод
Дэлхий ертөнцийн нөгөө талаас
Дэлгэцний цаанаас хаяахан өнгийх

Дэндүү дотны найз чамдаан
Дэлгэц дүүртэл захиа бичлээ
Гашуун нулимс, халуун инээдээн
Гарын хуруугаараан хуваалцдаг хирнээн

Яагаад ч юм бэ чамайгаан дурсаж
Нулимс дуслуулан байж, нууцхан бас инээн байж
Жижигхээн энэ өөрийнхөө ертөнцөөс
Карласоны сэнсийг зүүгээд
Алсдуухан өнгөрснөөр тэнэлээ.

Цүнхэнд багтахгүй Демидовичоо тэврээд
Цаасгүй бодлого толгойндоон эрээлээд
Янзага пичень дөрвөөр нь хуваагаад
Ядрахаа ч мэдэхгүй хөгжилдөж байхын

Жинсэн өмдөнд хуниас суутал
Жижүүр эгчийг гуйж бас хулхидаж
Лаб-ын өрөөнд наймыг хүртэл
Лав даг зүгээргүй сууж байх юм

Тооны сургуулийн толгойтой банди нарыг
Тоолж нэрлээд шоглохоор төлөвлөж
Торомгор нүдээ цавчилгүй ширтээд
Тоогүй байдалд оруулж байхын

Дэвтэр гээчийг хэрэглэхээн болиод
Дэлгүүр алгасаж гуанз ороод
Цагийн багшийн цалин өвөртлөөд
Цалингаан буухаар наргидаг байж

Тив алгасаж захидал нисгээд
Таван жилийг ардаа үдэж
Нэрнийхээ өмнө нэр зүүцгээж
Нэгнийгээ харалгүй нилээд уджээ

Сэнс эргэлдэж би газардаад
Сайхан дурсамжаан бичиж үлдээгээд
Алсын алсад суугаа найздаа
Анд нь энэ захиагаан нисгэлээ.

2010.11.03
Улаанбаатар хот.

Төрөөс нэхсэн хайр

Тэр өдөр онгоцонд суухад
Тэн хагас нь залуус байлаа
Тэднийг хараад өр минь өвдөж
Тэнхээ мэдэн орилмоор санагдлаа

Энхийн дайнд ялагдал хүлээж
Эрүүл биеээн тушааж яваа
Цуваа олон залуусыг хараад
Цурхирахгүй байж чадсангүй ээ дотроо

Цэнхэр өнгөөр хувцас жигдрэн
Цэлгэр нутгаан орхио залуус
Цэцэрлэгийн жоохоон хүү адил
Цэнгэл дүүрэн суугаа харагдана

Циркийн жүжигчин шиг ярьдаг бол
Цэргийн ахмад шиг хамаандалдаг бол
Онгоцны ахмадыг оролсон бол
Оройд нь ортол яримаар л байлаа

Хөөрхөн бөндгөр хүүгээсээ асуу
Хөөстэй чихрээр аавыгаан солиод
Хэдэн жил ч биш хором холдохыг
Хэрхэвч тэд зөвшөөрөхгүй байсандаа гэж

Эмгэн буурал ээжээсээн асуу гэж
Ээрүүл, ээзгийг гоёлоор солиод
Эрх үрээн хамераар харахыг
Эгээ нэг хүсэхгүй байсандаа гэж

Нутгын сайхан залуусаан харамлаж
Нуугдаж дотроон уйлж суулаа
Шоглож үснээс минь хэн татахын?
Шохоорхож намайг хэн ширтэхийн?

Хараа хүрэмгүй аглаг талаан
Халуу дүүгсэн төрсөн гэрээн
Хангайн согоо шиг охид биднээ
Хайраар дутаах нь юуны учир вэ?

Сүрлэн шаахай вагон дүүрээд
Сүрэг сүргээр залуус захлахад
Ойд төөрсөн өнчин янзага шиг
Охид бид чинь хаашаа одох вэ?

Авдар сандайлсан аавын хүүдийг
Алс нутагт цөлж орхиод
Түшээ ноён таны суудал
Тийм зөөлхөн үлдээ бол уу?

Төр эзэгнэсэн харчуул та нарт
Түмэн охины өнчин зүрх
Туг тахиж суудал ахихад чинь
Тийм ихээр хэрэг болоо юу?

2010.06.27
Cheongju, South Korea