Хавар эрт ургасан цэцэг

Ийм нэгэн шүлэг зохиов.

Хавар эрт ургасан хос цэцэг
Хамгаас содон бас тансаг харагдана
Хамгийн нандин бүхнээ хуваалцах мэт
Харахад нэг л юм шиг, хамтдаа наран өөд тэмүүлнэ ээ

Хорвоогийн жамаар зун айлчилж
Хачин гоё цэцэгс хажууханд нь ургана
Хөөрхий хосын өнгө нь гундаж сүр нь дарагдахад
Хонгорхон нэг нь өөрийгөө золиод

Өлмий дээр минь гишгээд өндий өндий
Өөр нэгнээс илүү өнгөлөг яв даа чи минь гээд
Ургах нарнаар сүүдэрт хорогдон
Унтах нарнаар шүүдрээс хамгаална

Өндийж ургасан өнөөх цэцэгт
Өөрийнх нь доор хатсан цэцэг
Өнгөлөг харагдахаа нэгэнт болиход
Өөр тийш урган тэмүүлсээр

Цэцэгсийн баланд мансуурч согтоод
Цээжээ дэлдэн аахилсаар ахина
Хаа холдох вэ дээ чи минь
Хажууханд минь үндэс чинь бий шүү дээ гэж

Хонгорхон цэцэг нь тайван бодно
Харин тэгтэл нэгэн өдөр хос цэцэг нь тасран оджээ
Хүний хөлөнд тээглэн ургасан тэр цэцгийг
Хүлэмжинд аваачаад суулгаж гэнэ дээ

Хонгорхон цэцэг үндсээ манан гашуудаж
Хорвоод дахин хавар айлчилтал
Хоромхон ч өндийлгүй ганихран гунджээ хөөрхий
Хаврын наран нэгэнтээ мандахад

Хайртай цэцгийнхээ үндсийг манан
Хавь орчинд гэрлээ цацруулсаар өндийжээ
Хараад хараад ханамгүй тийм сайхан цэцэг болж
Хорвоод жаргаж амьдрах хувьтай гэдгээ ойлгожээ

Харин өнөө хүлэмжин дэх цэцэг
Ховдог шунахай ургамлуудын
Хэрж сүлжсэн үндсэн дундуур аахилан бухимдаж
Хонгорхон түүнийгээ үе үе санагалзана

Халхлагдан сүүдэртсэн халуун газар
Хорвоогийн нарыг дахин харахсаан гэж хаяа нэг өндийж үзлээ
Хэзээ ч бүтэхгүй мөрөөдөл болохыг ойлгож
Хормын зуур өнгөө алдан ганихарлаа

Харин тэгтэл аз болж нэг өдөр
Хайртай хосын хуриманд түүнийг боолоо
Хоосон би аахилж дээ тэр үед
Хонгорхон цэцэг минь хаа явна даа гэсээр

Хайрт хосын үдшийн гоёл болон
Хамаг хүчээ шавхан нэг өндийв
Хөөрхий тэр цэцэг усанд гурав хонохдоо
Хөрсөн дэх үндсээ санан нэг мушилзав.

2007.08.01
Cheongju, South Korea